going south

hallo koulijders
nou hier zijn we dan weer
gisteravond hebben we na het eten nog een beetje rondgewandeld om een biertje te pakken maar vreemd genoeg was alles om half 11 dicht maar op aanwijzing van de nachtportier van het hotel toch nog een karaoke bar gevonden waar we naar een paar verzoek nummers 3 microfoons kregen en mee moesten zingen ik had ze gezien onze zang kwaliteiten wel gewaarschuwd voor de speakers en het dak maar dat was voor hun geen punt laat staan voor ons we hebben ons rot gelachen ik wist nog hele gore liedjes uit mn diensttijd en kon ze meezingen op het ritme van de muziek en we kregen nog applaus ook maar goed dat ze de teks niet verstonde anders hadden we met dikke ogen op straat gelegen ,maar ja na 2 uurtjes hadden we het wel gezien en zijn terug gelopen want 7 uur gaat het wekkertje weer
s,morgens bij de bakker wat flauwekul gehaald en een paar bakkken koffie verder op de motor gekropen en de eerste 200 kilometers genoten van de bochtige wegen toen je raad het al wat gegeten en de laatse saaie vlakke kilometers gemaakt met tussendoor een stop bij een aardewerk kraam om wat onzin te creeren wat natuurlijk weer van die verkopers gezichten trok van wel dollen maar niks kopen zeker hollanders in deze plaats aangekomen had ik weer geen zin in een afbraakhotel en naar het politiebureau gereden om daar navraag te doen cor begreep het niet best en toen ik buiten kwam en zei dat ze ons over 5 minuten op kwamen halen was zijn gezicht een vraagteken maar uiteindelijk zijn we keurig opgehaald en achter de auto aangereden naar een super gezellig gasthuis echt zeeeeeer stijlvol opgezet en dat voor wel 4 euro de man ook toen we op zoek gingen naar avondvoer had cor weer de kriebels toen we voor die kraam stonden maar na een overtuigend gesprek ging hij overstag en trok de stoute schoenen aan ,wat eindigde in 3 keer opnieuw bestellen en cor heeft drie vingers afgebeten de kwaliteit was verbazend net als de rekening slechts voor 5 euro waren we alledrie kogelrond toen iets doorgelopen voor internet maar dat was nog maar even open dus dan maar in het gasthuis toen we voor de etenskraam voorbij kwamen begon jan plots te huilen want hij wou nog zo,n lekker stuk geroosterde speklap nou weiger dat maar eens hij kreeg 2 stukken en die waren zo op volgens mij raakten ze zijn keel niet eens
nou dat was het van mijn kant weer , de rest is voor die twee fotohomo,s
groetjes van zuidgaanders