Bijna verdwaald

Hallo ,

Vandaag rustig aan begonnen met een douch omdat we nergens meer onze schoenen durfde uit te trekken en er net zo uit gingen zien als de spelende kinderen waar ik jullie van verteld heb ,achteraf gezien zonde van de moeite want nadat we ontbeten hadden ,witte rijst met een gebakken ei en een bak koffie ,zijn we gelijk het terrein in geschoten en ons als debielen vermaakt door allerlei paden in te slaan waar ze schijnbaar nog nooit een toerist hadden zien rijden op een crossmotor.We kwamen in het eerste stuk ook nog een hangbruggetje tegen en we konden het niet laten om er overheen te rijden ,later bleek dat het ding zo gammel was als de pest maar schijt het was kicken, ook daar dichtbij konden door het zelfde riviertje heen rijden of weer het bruggetje nou dan gaan we voor wat nieuws het riviertje ,plus zou de motor ook weer schoon zijn en wij achteraf natuurlijk nat tot over de knieen want het was natuurlijk dieper als verwacht ,ik was er eerst door gegaan maar vergat natuurlijk tegen jan te zeggen hoe diep het was en stond grinnekent op de andere kant op een niets vermoeddende jan te wachten ,er kwam iets in dialect uit maar echt uitleg had ik niet nodig
Na een tijdje en zoeken naar kleine weggetjes kwamen we in een natuurreservaat waar na een paar kilometer de weg overging in een soort zandweg met af en toe rotsen prachtig om te rijden en we keken nergens na ,soms was het zo steil dat je enkel in de eerste versnelling boven kon komen na een tijdje zo rijden stopten we voor een fotootje en een peuk tot mijn grote verbazing leek het net dat jan al zn pigment terug had ,achteraf jammer dat het gewoon vuil was ,shit weer voor niks gedoucht,zelf was ik niet zo vuil maar ik draag het kruis om voorop te rijden ook geen lekker baantje We hebben ons urenlang heerlijk vermaakt en hadden geen idee waar we zaten tot we aan het eind van het pad stonden op een soort plantage met militaire inslag de heren daar stonden ons keurig te woord maar het engels was van die mate dat er een tekening gemaakt moest worden hoe we terug moesten het bleek 24 kilometer weer door de bergpaden om bij de bewoonde wereld te komen en nu begon de tijd te dringen om op een stekkie te komen om te slapen wat later Pong bleek te zijn ,want in het donker op die zandpaden dat is smeken om ellende het is bij daglicht al een kunst om geen foutjes te maken wat wel eens gebeurt als de weg omhoog ineens ophou en je staat ineens stil omdat je moet remmen dan glij je een paar meter terug en je beentjes zijn te kort net als mij vanmiddag dan is er geen houden meer aan ,maar dan heb ik jan altijd nog om samen met mij de motor overeind te zetten , cor zal dit gelijk begrijpen want die heeft me ook al eens zo moeten helpen ,maar ik zei al dat is het lot van degene die voorop rij.
Wonder boven wonder zijn we er toch uitgeraakt uit die wirwar van paden en hebben het laatste stuk slingert asfalt gehad die ons naar pong bracht en we een kamer in een hotel hebben die al jaren de sterren voor ongedierte ingeruild heeft.Met onze speurtocht naar eten kwamen we op een soort muziekfestival van sony maar dat hadden we gauw bekeken het waren alleen thaise hits dat is een soort muziek waar bij ons het ijs van smelt.
Het avond eten heeft ons bijna tot een faillisement gebracht we hebben van 4 verschillende kramen gegeten en dat kostte ons wel even 1,80 euro voor twee personen bijelkaar als het zo doorgaat zal helaas de vakantie ingekort moeten worden want ik hoorde bij mn laatste beoordeling dat er weer geen loonsverhoging inzat ,dus wel een nieuwe baas maar net als bij aandelen is dat geen garantie voor de toekomst .Nou dat was het weer, morgen gaan we langs een meer ,daar zou jan zijn vuile gore zooi kunnen wassen want het ventje ziet er niet uit in die lompen ,maar niks is zeker we zien wel waar we uitkomen we rijden nooit fout als je geen plan hebt
groetjes van de dirty ryders