operaratie desertstorm en bridge river kwai

hallo thuisblijvers
zoals je al begreep gister geen internet gevonden maar dat houd in dat ik nu nog meer te vertellen heb
we zijn gister op zoek gegaan naar dat reservaat wat gelijk een drama werd doordat de aanwijsborden alleen in het thais stonden 20 km te ver gereden maar wel een suikerfabriek met honderden vrachtauto,s voor de deur afgeladen met suikerriet gevonden , toen ik eindelijk een tourist info vond en er naar binnen liep naar een mannetje in uniform werd ik gelijk in mijn voet gebeten door een vervelend pokke hondje maarja normaal geef je zoiets een doodschop maar dat uniform weerhield me een beetje tot overmaat van ramp sprak hij geen woord engels dus maar zelf op zoek gegaan en uiteindelijk gevonden na ongeveer 7 km kwamen we op onverharde weg een klommen op een soort jungle weg verder het reservaat in kwamen ook nog een plaats tegen waar een vliegtuig met 223 mensen was neer gestort in 1991 en de restanten lagen er als monument best luguber, weer verder gereden en kwamen bij de ingang uit waar we zonder betalen verder mochten achteraf begreep ik waarom toen begon onze barre rit pas echt dwars door de bush tot een bord van een waterval ik moest daar natuurlijk met de motor heen wat eindigde in een ramp ik kon opeens niet verder en had me klem gereden op een smal paadje ik zou die 500 meter wel naar die waterval verder lopen om foto,s te maken opgewekt op stap maar na een 100 meter werd het woester en woester en hoorde opeens geluiden naast me in de struiken en werd al wat ongerust toen er ook nog een vogel net naast me op vloog had het rotterdamse stads mannetje het we gehad ik realiseerde me dat ik niks kon doen in geval van slang of iets dergelijks en besloot dat het veiliger was om terug te gaan want jan en cor stonden op het bredere pad op me te wachten nou daar stond ik alleen met die motor en vroeg me af hoe ik die op dat smalle pad gedraaid kreeg nou dat ging natuurlijk fout en het zooitje viel om en toen kon ik proberen om die motor met bagage overeind te krijgen nou ik heb me rot getobt maar eindelijk is het me gelukt ik had hem liggend gedraaid want vlak naast het pad ging het stijl naar beneden dus ik had geen keus de ketting was er ook nog af dus ik had het helemaal voor elkaar maarja dan is het fijn dat je op je werk altijd zo improviseren moet dan vind je overal een oplossing voor
toen ik eenmaal weer op het pad naast cor en jan stond dacht ik dat overkomt me nooit meermaar het was wel een belevenis op zich
de verdere rit naar boven was afzien en nog eens afzien en behoorlijk link je stuiterde van links naar rechts eenmaal boven zouden we wat drinken en dan verder gaan nou mooi niet boven was alles dicht en je kon ook niet verder daar stonden we dan nou sigaretje gerookt en terug met een nog groter risico want bij het minste geringste ging je hard en lijk het wel een acht baan beneden aangekomen deden we een huisje aan om wat te drinken maar dat was een woonhuis met lege kratten in de tuin door maar weer verder en op een hoek wat gedronken en met wegrijden kwam cor er achter dat hij bij dat woonhuis ALWEER ZIJN TAS HAD LATEN STAAN tis toch erg we houden er echt erg voor hem in maar elk onbewaakt moment flik hij het weer aangezien cor dicht bij de river kwai bridge wou komen onverantwoord door gereden en plots was het donker nou dat is een feestje hier overal komen ze hier zonder licht vandaan en het lijkt wel russisch roulette om in een hotel te komen maar toch weer zonder ellende aangekomen je heb hier zelf overdags akkefietjes ik reed gister een spiegel van een auto die plots naar rechts kwam en cor had vandaag een scooter aan zijn bagage baal hangen en dat allemaal op volle snelheid tis best spannend
vanmorgen vroeg op pad naar de BRIGDE wat eindelijk een relikwie voor touristen is geworden zonder enig nut en daarvoor zijn zoveel mensen omgekomen eigenlijk een ware schande
toen hebben we een kijkje genomen op de ere begraafplaats van de soldaten die hun leven gegeven hebben voor de beruchte birma spoorlijn nou er liggen al meer als 1800 hollanders en dan is de rest ruim 4000 uit de geallieerde strijdkrachten overal vandaan
het is een prachtig prachtig onderhouden ereveld maar het blijft een triest gezicht al die stenen van zulke jonge mannen
ook het museum hebben we bezocht nou de foto,s daar spreken voor zich wat een bizarre tijde dat geweest zijn onverstelbaar
toen we daar vandaan gingen hadden we als plan om onder bangkok door te rijden en onderweg de motors schoon laten maken omdat ze van die off the road tocht niet meer om aan te zien waren en voor 300 bathjes waren ze weer spick en span
we wilden wat info op het vliegveld inwinnen ,nou dit werd een nachtmerrie op klaarlichte dag ik moest van de hoofdbaan af om te tanken en vroeg aan een motortaxi ons op weg nr 3 te brengen nou dat was geen punt alleen leek hij de ghostrijder wel en toen het echt druk werd waren we cor en jan kwijt hij zou wel even terug gaan om ze op te pikken maar kwam 2 maal onverhoopt terug ze waren kwijt in die mierenhoop en ik stond bij een veerpont maar te wachten eindelijk ging de phone en cor vroeg waar ik was nou daar kon ik ook geen antwoord op geven en zei dat hij z,n telefoon aan een thai moest geven en ik gaf de mijne aan de thaise voorrijders een beetje onverstaanbaar gebrabbel en hij knikte dat alles goed kwam na zeker een dik kwartier kwamen ze gelukkig aan rijden cor liet volgens mij een portie stoom af en zei dat die vent reed als een gek waarop ik zei dat hij zijn eigen had laten lossen door een bromfiets en lachte hem uit en zei hem dat hij als voorste achter de bromfiets mocht
we zijn uiteindelijk op onze bestemming gekomen wat een hotel in een eerste klas achterbuurt bleek te zijn waar we ook nog met de prijs genaaid werden maar we waren zo blij als een kind dat de nachtmerrie(het was ondertussen weer donker)goed afgelopen was en hebben de motors op slot gelegd en zijn wat gaan eten en zitten nu hier te internetten
ik hoop wel dat de motors er morgen nog staan want hier is alles mogelijk nou luitjes dat was hem van mijn kant weer de pen gaat door naar jan die heeft ook nog wat op het hart.
(ps madeleine zondag zijn we in pattaya dus als je een uurtje tijd hebt,en niet te duur,hier voor 50 bath dus een eurotje dan hoor ik het wel als je tijd hebt).zo dat was het verslag dan weer en dan ga ik maar weer eens verder met de foto s.doei de groetjes van de stofzakken